De eerste week van de Tour de France kenmerkt zich door talloze valpartijen. Lieuwe zag ze van dichtbij en vertelt over de hectische openingsdagen.

Eerst een terugblik op de kasseienrit, waarin je net als vorig jaar weer in de aanval trok. Dit keer niet met tijdwinst voor Nibali als resultaat. Jammer?

,,Het was vooral jammer dat we maar met vier renners in de kopgroep zaten. Daarnaast was de rit eigenlijk gewoon veel te lang om hetzelfde te bereiken als vorig jaar. Ook de omstandigheden waren niet in ons voordeel moet ik zeggen. Voor hetzelfde geld rijd ik met tien man weg en begint het te regenen. Dan kun je wat uithalen. Nu lag alles droog. Een dag om niet lang bij stil te staan dus. Mijn gevoel was goed en wordt steeds beter."

Tal van renners zijn letterlijk al uit de Tour gevallen. Hoe houd jij je staande?
,,Tot nu toe heb ik er nog niet bij gelegen, maar dat moet ik meteen afkloppen. Ik schat in dat meer dan vijftig procent van het peloton wel tegen de grond heeft gelegen. Dat valt echt op. Ik vind het echt niet meer normaal, ze liggen overal. Het weer speelt ook mee; de wind en de regen.

Tijdens een etappe moest ik plassen. Dat vertelde ik tegen Lars, die dat geen goed plan vond omdat we mooi voorin zaten. Toch ging ik want we hadden tegenwind waardoor het tempo lager lag, en ik moest echt heel nodig. Ik heb me nog niet laten afzakken of… Bam! Weer de hele weg vol renners. Kon ik gaan achtervolgen. Je kunt gewoon niet een minuut van voren weg zijn. Elk klein gaatje dat je ziet moet je benutten om weer op de eerste rijen te komen of daar te blijven. Stuurt iemand iets te ver van de berm af? Erlangs! Soms duurt het wel een half uur tot een uur voordat je weer vooraan bent.”

Al met al ben ik wel tevreden over hoe het gaat. We kunnen Vincenzo goed in positie houden en we proberen allemaal recht te blijven tot de bergen.”